Vanuit Makassar onze ergernissen...

---- 2 november.----
Een kijkje op de basisschool!
Onze Yuli leidt ons rond en vraagt heel beleefd aan elke leraar of we even mogen kijken hoe ze lesgeven. Geen probleem!

6jaar: Wat het eerste opvalt is dat de lerares met een stok voor de klas staat en het ritme tikt van een liedje op de tafels. De ll zingen netjes mee.

8 jaar: Geen leraar aanwezig! Onze kleine Alex is verrast dat hij ons ziet.

9 jaar: In deze klas zijn ze nu met godsdienst bezig. De juf wat voor de klas staat is zo’n echte juf van vroeger. Knot, bril en rode lippenstift. Ook deze juf heeft een stok in haar handen. Ziet er wel dreigend uit vinden we.

10 jaar: Jonge lerares, 23 staat voor de klas en krijgt nul respect. 1 kind had een kuiken in zijn hand (IN DE KLAS) en hij was er mee aant spelen. De juf pakt het kuiken af,zonder er wat bij te zeggen en gooit het arme kuiken buiten de deur. De jongen ziet dit en rent erachter aan. Meteen daarna rent zijn buurjongen ook de klas uit en wij zitten met verbazing te kijken. Het schijnt de juf niks te schelen. Even later komen de kinderen weer naar binnen... In de klas is het ook erg rumoerig. Kinderen praten, schreeuwen, hangen over elkaar heen, smijten met boeken en propjes, spelen met hun kauwgom en ga zo maar door.

11 jaar: Geen leraar! Foto’s van het menselijk lichaam horen hierbij.

----3 november ----
Mee met Anto en Rana. 2 kinderen in ons weeshuis. Was weer vroeg opstaan! 6 uur. We lopen de straat af en daar ligt de middelbare school. De grootste tot nu toe. De school is niet 1 gebouw maar verschillende kleine gebouwen met daarin een paar klaslokalen.
Een leraar (de directeur komen we later achter) verwelkomt ons in het indonesisch en blijft ook indonesisch tegen ons praten. Uhu, erg fijn. Hij maakt ons duidelijk dat de leraren in indonesie erg “ malas” zijn. Lui, vertaalt ons woordenboek. Nu maar wachten op een leraar die engels spreekt want dit schiet niet op.
We liepen met deze directeur mee naar een klas. Hij verwachtte van ons dat we deze kinderen even engels gingen geven, maar ik had hem duidelijk gemaakt dat dit niet de bedoeling was van ons bezoek. Tenminste, ik dacht dat ik duidelijk was. NO TEACH, JUST LOOKING. Even later werden we door een Engels leraar opgehaald om een kijkje te nemen in zijn klas. Na 10 minuten gekeken te hebben kwam er weer een andere leraar aan. Hij vertelde aan de Engels leraar (o ja, hij was erg goed in engels, het woord BOYS schrijft hij BOIES) dat er een klas zonder leraar was (we keken er al niet meer van op) en dat wij maar moesten invallen. Pfff, geen zin om me weer proberen duidelijk te maken dus maar als makke lammetjes achter de 2 leraren aan. “ So, TEACH!” Maak niet uit wat, het liefst engels. Als de kids maar bezig zijn want dit zijn onze slimste leerlingen. De A klas. We hebben een paar oefeningen uit het boek gedaan en op het einde nog een spelletje. Zonder enige voorbereiding is het ons toch gelukt om een degelijke engels les te geven.


Opvallend!
• Boven elk bord in elke klas, op elke school hangen 2 foto’s van de president en vice president en het logo van indonesie.
• In 2 jaar ben je hier leraar.
• Alle slimme leerlingen worden in 1 klas gestopt. De A klas.
• Leraar krijgt gemiddeld een maandsalaris van 30 euro. Een directeur ongeveer 100.
• Ze kennen hier geen werkboeken.
• De kinderen krijgen hier verdomd moeilijk engels., soms nog te moeilijk voor ons om woorden uit te leggen. Waarom kunnen de kineren dan ons nog niet de simpelste dingen uitleggen of vragen? Ze kunnen echt HEEL slecht engels, woordenschat is minimaal en van zinsopbouw hebben ze al helemaal niet gehoord.
• Vakken: Scheikunde, biologie,wiskunde, tekenen, indonesisch, sport, engels, computer en muziek. Geen kunstzinnige vorming, jammer he Jos.

---- 4 november ----
vandaag op bezoek bij oma... eerst langs een grot geweest waar tau-tau’s staan. Poppen die de doden weergeven. Gezichten van de overledenen. Niet erg indrukwekkend. Sja, wij waren aant hopen op nog een grot met schedels, maar helaas...
bij oma hebben we ons kapot verveeld. Koude frieten en mie gegeten. As usual. Eigenlijk ook nog nooi warme frieten gehad... rond 12 uur zijn we naar het WH gelopen want we hadden er genoeg van. We maken nu wekelijks een schema met pa martin omdat de eerste weken de afspraken niet werden nageleefd.
In het schema staat precies hoelaat welke dag we wat willen doen met de kids. De eerste 3 dagen ging het redelijk goed. De 4e dag waren er opeens geen kinderen in het huis, ze waren allemaal verplicht naar oma gestuurd om daar te werken. De 5e dag zouden we met de kids gaan uiteten en shoppen. Er zou een chauffeur zijn en een auto. Maar, die was er niet. Nu was er niemand die ons kon brengen. De kinderen hadden er zich zo op verheugd! Wij jan opgebeld, en die kwam naar het WH om voor chauffeur te spelen. Er omslachtig allemaal. We hebben de afspraak gemaakt in het indonesisch dus eigenlijk kon er niks mis gaan. Zijn die verdomde Indo’s nou zo slecht in afspraken maken of nakomen?



---- Irritant----

* We zijn erachter gekomen dat er brood en andere etenswaren van ons werden “ gestolen” waarschijnlijk ’s nachts.
* Op het zwembad drinken 2 meisjes zomaar uit ons blikje. JAK! Zonder te vragen. We hadden wel aan hen gevraagd of ze wat te drinken wilden, maar dat wilden ze pas na het zwemmmen.
* De familie is ook erg egoistisch en de kinderen beginnen nu ook wel vreg te worden.
* Het is hier blijkbaar normaal dat als je ergens heen gaat zoals bv de stad ofzo dat je iets meeneemt voor de mensen thuis. Nu hebben we dat al 2x gedaan, maar we gaan niet elke dag als ik ergens heen ga wat meenemen. Die familie vraagt dus elke keer nu gewoon, waar zijn de cadeautjes. daar worden we onderhand een beetje ziek van.
* Ze gaan ook zomaar op onze kamer, dus we hebben nu met elkaar afgesproken dat we veel strenger gaan worden. We hebben in het begin ook te aardig gedaan en vonden alles goed en gaven ze constant eten en snoepjes, onder het mom van “ het zijn maar zielige weesjes” Acherm... Nu is het afgelopen en gaan we duidelijkere regels maken.
Het spreekwoord : je geeft ze een vinger en ze pakken de hele hand is hier dus ECHT van toepassing.


---- Quotes ----
Tini a.k.a eentand: Wanneer ga ik mee naar rantepao?
Neem me iets mee uit Rantepao!

Martha a.k.a wrat: Wat hebben jullie mij meegenomen uit Rantepao?

Lina; kind uit WH: Zeg tegen jan dat hij me kip meeneemt uit het restaurant.
Jan moet tanken, benzine is op. Anders komt de chauffeur morgen niet op z’n werk. TANK IS NU OOK LEEG!


Familie Mande:
Martha: Vrouw
Marten: Man
Tini: Dochter
Jein: Dochter van Dochter

Anyways, genoeg over het WH...

We zitten nu in het super hotel en komen echt f op rust. Super fijn om eens niet gewekt te worden door een haan. En jaaaa! Een warme douche en super lekker eten... Geweldig gewoon. We willen hier niet meer weg! Voorlopig dan.

Daaag! Liefs Clau en Au


www.sahidhotels.com
KIJK EN BEN JALOERS ;)