Huilen,bang zijn, vlinders en paradijs op aarde...

Daar zijn we dan...in Makassar!

Het afscheid was echt ongelooflijk. Het begon allemaal al een week van te voren. De oudste jongens en kleine Alex (waar we het meeste contact mee hebben) begonnen al met uitspraken zoals " please, dont go!"
We hebben in deze week foto's gemaakt met ieder kind apart en ons erbij. Die hebben we de laatste dag uit gedeeld.Dan was eindelijk de avond van tevoren aangebroken, tijdens het bidden begonnen al snel bij mij de tranen te lopen. Ik probeerde het nog te verbergen, maar al gauw zag ik dat de kinderen ook begonnen en toen kon het beginnen, een groot jankfestival!
We hadden besloten om die avond gewoon zoals normaal bij de jongens gezellig te gaan kletsen en geen uitgebreid afscheid te doen.
De volgende ochtend werden we om half 6 gewekt door geklop en geschreeuw bij onze deur. Meteen maar opgestaan en weer bij de kinderen gaan "hangen".
We hadden allemaal brieven van ze gekregen en toen ik onze brieven gaf begon het gehuil weer opnieuw! Alleen nu een graadje erger. de manier waarop Lukas huilde ging me echt door merg en been, zal ik nooit vergeten! Ik had het echt ontzettend moeilijk ermee, zelfs als ik hier nu zit te schrijven springen me de tranen weer in de ogen. Om de beurt kwamen ze ons huilend knuffelen!
Toen was het echt tijd, ze moesten naar school. We zijn voren gaan zitten en iedereen kwam ons een hand en knuffel geven en liep door naar school. Allemaal stuk voor stuk huilend...
pffff.....een uur daarna kwam onze taxi aan. Nu weer opnieuw afscheid nemen van de familie. Ik was alweer een beetje gekalmeerd tot opeens Tini (dochter van de familie) me huilend vastpakt. Toen begon het alweer opnieuw, maar snel in de auto stappen en wegwezen....

Bij aankomst op het "vliegveld" was ik nog helemaal onder de indruk van het heftige afscheid. dat terwijl Audrey hele andere zorgen had. Die begonnen bij pas toen ik het vliegtuig zag aankomen!! Een klein vliegtuig met 2 propellers, waar hooguit 25 man in konden zitten. Een zeer aparte ervaring...eenmaal boven besefte ik dat het ontzettende kabaal erbij hoorde. We voelden ons echt even Floortje Dessing! na 2x vette turbulentie zijn we dan toch veilig geland op Makassar.
Daar stond onze vriend Pieter al op ons te wachten die meteen voor een goed prijsje onze 4 dagen heeft ingedeeld. Daarvan is inmiddels alweer bijna de helft om.

Vanmorgen zijn we Bantimurung geweest (vlinderpark). Zoals je aan de naam al hoort... een hoop vlinders. Groot en mooi! Ook zagen we een echte slang. Lag te snurken op een takje. Hoe hij bleef liggen, weten we nog steeds niet. vast een goede balans...
Verder waren er nog hele mooie en grote watervallen. Wij waren met een gids achter de watervallen gewandeld (lees:geklommen)
Look! Stalaktieten! Jaa, erg mooi! Nog in een grot geweest. erg donker allemaal. Als laatste nog gezwommen (in de kleren) in een afgelegen meertje achter de waterval. Super mooi! Foto's volgen nog!

Het laatste bericht zal waarschijnlijk vanuit Nederland zijn, dus iedereen aub bidden en kaarsjes aanmaken, want van zaterdag op zondag is onze lekker lange terugvlucht!!

Heeel veel groetjes....
vanuit het hete makassar...

Audrey & Claudia